امام محمد تقی (علیه السلام):

مومن در هر حال نیازمند به سه خصلت است:

توفیق از طرف خداوند متعال،

واعظی از درون خود،

قبول و پذیرش نصیحت کسی که او را نصیحت نماید.

بحارالانوار ج72، ص65، ح3

امام علی النقی الهادی (علیه اسلام):

 شکرگزاری از نعمت، از خود نعمت بهتر است چون نعمت متاع دنیای فانی است و لکن شکر، نعمت جاودانه آخرت است.

[تحف العقول، ص 483]

امام علی النقی الهادی (علیه السلام):

دنیا همانند بازارى است كه عدّه اى در آن [براى آخرت] سود مى برند و عدّه اى دیگر ضرر و خسارت متحمّل مى شوند.

أعیان الشّیعة: ج 2، ص 39

امام محمد باقر (ع):

سه چيز از خصلتهاي نيک دنيا و آخرت است: از کسي که به تو ستم کرده است گذشت کني،

به کسي که از تو بريده است بپيوندي ، و هنگامي که با تو به نداني رفتار شود ، بردباري کني.

بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (173)

امام محمد باقر(ع):

سخن نيک را از هر کسي ، هر چند به آن عمل نکند ، فرا گيريد.

بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (170)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم :

پیامبر خدا صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله :
مَن عَرَفَ اللّه‏َ وعَظَّمَهُ مَنَعَ فاهُ ‏مِنَ الکَلامِ وبَطنَهُ مِنَ الطَّعامِ، وعَنّى نَفسَهُ بِالصِّیامِ والقِیامِ؛
هر که خدا را شناخت و به عظمتش پى ‏برد، دهان خویش را از گفتار [بیهوده] و معده‏ اش را از خوراک [زیادى و حرام ] نگه داشت و با روزه و شب زنده ‏دارى جان خود را پاک کرد.

منبع: امالی شیخ صدوق : 647/878

امام کاظم علیه ‏السلام :
اَلْمُؤْمِنُ قَلیلُ الْکَلامِ کَثیرُ الْعَمَلِ، وَ الْمُنافِقُ کَثیرُ الْکَلامِ قَلیلُ الْعَمَلِ؛ 
مؤمن کم حرف و پر کار است و منافق پر حرف و کم کار.

منبع: تحف العقول، ص397

لقب «معصومه» را امام رضا(ع) به خواهر خود عطا فرمود: آن حضرت در روايتى فرمود: 

«هركس معصومه را در قم زيارت كند، مانند كسى است كه مرا زيارت كرده است.» 
اين لقب، كه از سوى امام معصوم به اين بانوى بزرگوار داده شده، گوياى جايگاه والاى ايشان است. 

(ناسخ التواريخ، ج ٣، ص ٦٨، به نقل از كريمه اهل بيت، ص ٣٢) 

امام حسن عسکری(ع) می فرمایند: 
   جدال مکن که ارزشت مى رود و شوخى مکن که بر تو دلیر شوند. 

پیامبرصلی الله علیه وآله :

وحدت مایه رحمت، و تفرقه موجب عذاب است.

(کنزالعمّال ، ح ۲۰۲۴۲)

میلاد رسول اکرم (ص) و هفته وحدت مبارک

امام حسن عسگری (علیه السلام):

هيچ بلايى نيست، مگر اين كه در آن از طرف خدا نعمتى است.

شهادت امام حسن عسگری (علیه السلام) را به پیشگاه امام عصر (عج) و تمام شیعیان تسلیت عرض می نماییم.

قال الامام علىّ بن موسى الرّضا صلوات اللّه و سلامه عليه : مَنْ تَذَكَّرَ مُصابَنا، فَبَكى وَ اءبْكى لَمْ تَبْكِ عَيْنُهُ يَوْمَ تَبْكِى الْعُيُونُ، وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِسا يُحْيى فيهِ اءمْرُنا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.
ترجمه :
امام رضا (ع) فرمود: هر كه مصائب ما اهل بيت عصمت و طهارت را يادآور شود و گريه كند يا ديگرى را بگرياند، روزى كه همه گريان باشند او نخواهد گريست ، و هر كه در مجلسى بنشيند كه علوم و فضائل ما گفته شود هميشه زنده دل خواهد بود.

وسائل الشّيعة : ج 14، ص 502، ح 19693.

قالَ الامام علىّ بن موسى الرّضا صلوات اللّه و سلامه عليه: اءوَّلُ ما يُحاسَبُ الْعَبْدُ عَلَيْهِ، الصَّلاةُ، فَإ نْ صَحَّتْ لَهُ الصَّلاةُ صَحَّ ماسِواها، وَ إ نْ رُدَّتْ رُدَّ ماسِواها.
ترجمه :
امام رضا(ع) فرمود: اوّلين عملى كه از انسان مورد محاسبه و بررسى قرار مى گيرد نماز است ، چنانچه صحيح و مقبول واقع شود، بقيه اعمال و عبادات نيز قبول مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.

 مستدرك الوسائل : ج 3، ص 25، ح 4.

قال الحَسنُ علیه السلام :

اِذا ضَرّتِ النَّوافِلُ بالفَریضَةِ فَارفَضُوها؛

هنگامی که عبادت های مستحب به اعمال و عبادت های واجب آسیب رساند آنها را ترک کنید.

حضرت امام حسین (ع) می‌فرمایند:

گواهی می‌دهم که من از راه تکبر و خودخواهی و یا به قصد فساد و ستمگری بر ضد حکومت بنی‌امیه قیام نکرده‌ام. خروج و قیام من تنها برای اصلاح طلبی در امت جدم است. اراده امر به معروف و نهی از منکر دارم و می‌خواهم به روش جدم و پدرم علی‌بن ابیطالب (ع) رفتار کنم. هر کس از راه حق و حقیقت مرا پذیرفت، طرف حسابش حق متعال است، و هر کس که قیام مرا مردود دانست، من در راه هدف خود ثابت قدم و شکیبا هستم، تا این که خداوند میان من و این ملت به حق و حقیقت قضاوت فرماید، که او بهترین قاضیان است.

بحارالانوار، ج 44، ص 329

يَظهَرُ اللَّهُ قائِمَنا فَيَنتَقِمُ مِنَ الظّالِمینَ 

خداوند قائم ما را از پس پرده غیبت بیرون مى‏ آورد و آن‏گاه او از ستم‏گران انتقام میگیرد.

امام حسین(ع)

شخصیت والای حضرت عباس بن علی (علیه السلام) از آنچنان جایگاهی در نزد اهل بیت برخوردار است که امام زین‌العابدین (علیه السلام) فرمود: «خداوند رحمت کند عمویم عباس را، او خود را فدای برادرش حسین علیه‌السلام کرد. تا این که هر دو دست او قطع شد و خداوند به او همانند جعفر طیار دو بال عطا نمود که در بهشت با فرشتگان پرواز کند. برای عباس نزد خدای متعال منزلت و درجه‌ای است که تمام شهیدان در قیامت به آن مقام و منزلت غبطه می‌خورند.»

(ابصار العین - 56)

امام حسین (ع) فرموده‌اند:

کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد، دیرتر به آرزویش می‌رسد و زودتر به آنچه می‌ترسد گرفتار می‌شود.

(بحارالانوار، ج 78، ص 120)

امام حسین علیه السلام فرموده اند:

کسی که گرفتاری و اندوه مومنی را برطرف کند و او را آسوده کند، خداوند گرفتاری و اندوه دنیا و آخرت را از او رفع می‌کند.

(بحارالانوار، ج 78، ص 122)

حضرت علی علیه السلام روزی گذرش به کربلا افتاد و فرمود:

اینجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است شهیدانی که نه شهدای گذشته و نه شهدای آینده به پای آنها نمی رسند.

(تهذیب، ج 6، ص 73 و بحار، ج 98، ص 116)